1 czerwca 1820 r. w uroczystość Bożego Ciała, przyszła na świat w Maizières, we Francji, Wiktoria Józefina Bouillevaux, założycielka Franciszkanek Najświętszego Sakramentu, zakonu, którego dzisiejsza nazwa to Zakon Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji.
Józefina od najmłodszych lat pragnęła poświęcić swe życie jedynie Bogu. W tym celu przyjęła propozycję proboszcza, ks. Jana Chrzciciela Heurlaut, by założyć szkołę parafialną dla dziewcząt. Podjęła się zorganizowania jej i prowadzenia wraz ze swoją krewną. Po kilku latach rozeznała, że Bóg pragnie od niej całkowitego oddania się Jemu we franciszkańskiej wspólnocie zakonnej. Idąc za głosem Bożego wezwania, dnia 25 kwietnia 1854 r. opuściła Maizières i zamieszkała w Paryżu z dwiema towarzyszkami. 8 grudnia 1854 r. rozpoczęły one rekolekcje przed obłóczynami i dzień ten nasz zakon uznaje za datę założenia Franciszkanek Najśw. Sakramentu. Dnia 15 grudnia 1854 r. Józefina wraz z pozostałymi kandydatkami otrzymała habit z rąk o. Bonawentury Heurlaut OFMCap, swego dawnego proboszcza, a obecnie kierownika duchowego. Otrzymała także imię zakonne: Maria od św. Klary. Bezpośrednio po obłóczynach została mianowana przełożoną i mistrzynią nowicjatu nowego zgromadzenia. Pod przewodnictwem świątobliwej Przełożonej panował we wspólnocie w całej pełni duch Chrystusowy. Matka dawała przykład gorliwego dążenia do doskonałości, zawsze jednostajna w usposobieniu, wyrozumiała dla drugich, pilnie umiała ukrywać własne cierpienia, czuwając, by nie stracić ani jednej sposobności ćwiczenia się w cnocie. W 1856 r. wspólnota przeniosła się do Troyes, gdzie dnia 1 sierpnia tego roku rozpoczęła wieczystą adorację wystawionego w monstrancji Najświętszego Sakramentu, w duchu dziękczynienia.
Sugestie, aby założyć klasztor z wieczysta adoracją Najświętszego Sakramentu na ziemiach polskich, wysuwane przez Polaków skupionych wokół klasztoru w Troyes, a zwłaszcza siostrę Marię od Krzyża Morawską, która wstąpiła do tego zgromadzenia dnia 25 lipca 1866 r. Matka Maria od św. Klary przyjęła jako znak woli Bożej. Roztropnie i wielkodusznie przygotowywała wszystko, co było konieczne do utrzymania nowej Fundacji. W trzy miesiące po wyjeździe sióstr do Polski, dnia 29 lipca 1871 r. ciężko zachorowała i jako ziarno rzucone w glebę, które musi obumrzeć, by wydać plon, po dziewięciu dniach dotkliwych cierpień, poddając się całkowicie woli Bożej, we wtorek 8 sierpnia 1871 r. około godziny 1.45. połączyła się na wieki z Boskim Oblubieńcem, mając 51 lat życia i 16 lat profesji zakonnej. Stała się żertwą ofiarną, złożoną Bogu dla pomyślnego rozwoju zakonu Klarysek od Wieczystej Adoracji. Ciało zostało złożone w rodzinnym grobowcu w Maizières. Dnia 24 maja 1954 r. dokonano ekshumacji, a 30 listopada doczesne szczątki Czcigodnej Matki przewieziono do Troyes i pochowano w ogrodzie klasztornym.
Modlitwa po śmierci Założycielki z Kroniki lwowskiej:
O Matko, ufać możemy, że Ciebie, która zawsze tak byłaś miłosierną w sądzeniu drugich, miłosiernie także osądził Zbawiciel; ufać możemy, że Tobie, która tak miłośnie wzniosłaś Panu Twemu Tron Eucharystyczny na ziemi, On wkrótce dał miejsce przy Tronie wiekuistej chwały Swojej w Niebie, ufać możemy, że Ci nie kazał długo czekać za widzeniem Swojej Przenajś. Twarzy, za Którą tak tęskniłaś, wielbiąc Ją pod zasłoną Eucharystyczną! O Matko, u stóp Jego wśród wiecznej radości nie zapominaj, że Twe biedne dzieci jeszcze walczą wśród wygnania ziemskiego, że pracują i cierpią, aby dokończyć, aby ustalić dzieło święte, które przez Ciebie Bóg zacząć raczył! Proś Go, aby słabość naszą On wspierał, proś, aby w nas i przez nas to uczynił, co będzie z większą chwalą Sakramentu Miłości. Proś, aby Zgromadzenie Twoje, ta drobna gałązka drzewa Serafickiego Zakonu, nie uschła bezowocnie, lecz aby wszczepiona w winnicę prawdziwą, w Pana Naszego Jezusa Chrystusa, rozciągnęła się szeroko i przyniosła owoc stokrotny, owoc Eucharystyczny, słodki Boskiemu Sercu Jezusa. A że Pan tylko z maluczkich i pokornych ma największą chwałę, przez maluczkich i pokornych Królestwo Swej Miłości rozszerza, proś, abyśmy zawsze były maluczkie i pokorne, abyśmy wiernie wypełniły tę naukę tak często przez Ciebie nam wpajaną: by nie cieszyć się w niczym tylko w Bogu samym i tak żyć, aby Pan Bóg zawsze w nas się cieszył. U Jezusa i Maryi uproś to nam, Matko nasza, dla chwały Najś. Sakramentu. Amen!
(Modlitwa zamieszczona w Kronice lwowskiej na s. 96, autorką modlitwy jest s. M. Annuncjata Łada)
