S. M. Anuncjata – Natalia Józefa Ludwika Łada urodziła się 10 września 1835 roku w Warszawie jako córka Karola Tadeusza Łady i Magdaleny Teodozji Klotyldy z Krosnowskich. Od dzieciństwa była słabego zdrowia, ale rodzice dbali o jej gruntowne wykształcenie. Mając kilka lat przeniosła się z rodzicami na ul. Miodową w pobliżu klasztoru Kapucynów. Z nimi związała swe życie duchowe. Należała najpierw do tercjarek franciszkańskich jako s. Róża. O. Honorat mianował ją mistrzynią kandydatek na tercjarki. Dzięki otrzymanemu wykształceniu była nauczycielką na pensji Laury Brzezińskiej Guerin. Natalia wstąpiła do sióstr felicjanek 30 maja 1857 roku w uroczystość Bożego Ciała. Tam złożyła profesję 8 grudnia 1858 roku jako s. Marianna. Posiadając zdolności literackie wykorzystywała je głównie u Sióstr Felicjanek. W kwietniu 1866 roku wyjechała do Francji (wraz z s. Katarzyną Morawską), gdzie wstąpiła do Franciszkanek Najświętszego Sakramentu dnia 25 lipca 1866 roku. Po okresie wielkich cierpień duchowych i wątpliwości co do podjętej drogi, zapragnęła został wyłączną sługą Przenajświętszego Sakramentu w „duchu i w prawdzie”. W Troyes przyjęła imię: Maria od Wcielenia (Marie de la’Incarnation).Pierwszą profesję złożyła 21 października 1867 roku, a 28 kwietnia 1871 roku wyjechała z Matką Marią od Krzyża Morawską i siostrami na fundację do Polski i tam zaczęła być nazywana Anuncjatą. Znając perfekcyjnie język francuski, była znakomitą tłumaczką dzieł religijnych na język polski. Z wielką starannością i niepospolitą pracowitością spełniała obowiązek sekretarki klasztoru. Pełniła urząd wikarii, mistrzyni nowicjatu do 3 listopada 1875 roku, a radnej i sekretarki przełożonej do końca życia. Obdarzona wybitnymi zdolnościami literackimi ułożyła teksty wielu pieśni, śpiewanych do dnia dzisiejszego w kościołach całej Polski. Pieśni te zawarte są w „Śpiewniku Eucharystycznym” wydanym w 1886 r. W czasie kilkumiesięcznego pobytu w klasztorze mariborskim, nasiliła się w niej „choroba płucna”. Heroiczna w znoszeniu cierpień i ukrywająca je, starała się spełniać obowiązki życia zakonnego do końca życia. Wszystkie swoje cierpienia ofiarowała w intencji rozszerzenia się chwały Przenajświętszego Sakramentu, a szczególnie za powstającą fundację w Wiedniu. Pożegnała modlące się Siostry słowami: „Do zobaczenia w Niebie”. Zmarła na gruźlicę 3 kwietnia w nocy 1897 roku, gdy czuwające przy niej Siostry odmawiały Magnificat. Przeżyła 61 lat i 7 miesięcy, w Zakonie 40.
Książki tłumaczone przez s. M. Anuncjatę Ładę:
1. „O dziękczynieniu, czyli uwagi o wdzięczności względem Boga. Wyjęte z pism Ojca W. Fabera Oratorianina i Ojca Seguin Jezuity” . Książka wydana nakładem Drukarni J. B. Langiego w Gnieźnie w 1874 r.
2. „Wiązanka mirry. Rozmyślania na cześć przenajświętszej Męki Zbawiciela i ćwiczenia duchowne z rozmaitych ksiąg pobożnych zebrane”. Pierwsze wydanie w 1875 r. we Lwowie.
3. „Wezwanie do adoracyi Pana naszego Jezusa Chrystusa w Przenajśw. Sakramencie. Różaniec dla Adoratorów Najświętszego Sakramentu. Godzina adoracyi na pierwszy dzień roku i Adoracya w zjednoczeniu ze Św. Józefem przez W. O. Tesnière”. Pierwsze wydanie w 1884 r. we Lwowie.
4. „Adoracje Przenajświętszego Sakramentu” autorstwa o. Albert Tesnière. Wydano we Lwowie w 1885 r.
5. „Adoracja za dusze w czyśćcu cierpiące wg o. A. Tesniere”. Pierwsze wydanie w 1885 r.
6. „Wianek Eucharystyczny. Rozmyślania o Przenajświętszym Sakramencie wyjęte z Pism Ks. Prałata de Segur i W. O. A. Tesnière”. Wydano we Lwowie w 1897 r.
Apostolstwo przez muzykę. Pieśni eucharystyczne i okolicznościowe s. Marii Anuncjaty Łady FNS
Nieznana autorka tekstów popularnych pieśni kościelnych – s. Anuncjata Natalia Łada FNS