Założycielka

Matka Maria od św. Klary, Józefina Wiktoria Bouillevaux urodziła się 1 czerwca 1820 r. w Maizières-les-Brienne. W trzy dni później 4 czerwca została ochrzczona w kościele parafialnym. Rodzina Bouillevaux była zaliczana do najbardziej zacnych i szanowanych rodzin w całej wiosce przez wzgląd na swą uczciwość i dobre imię. Gdy urodziła się Victoria-Józefina, funkcję burmistrza sprawował jej dziadek. Po jego śmierci w 1840 roku urząd ten objął jego syn Jan Chrzciciel, ojciec Józefiny.  Józefina miała także dwie siostry – Celinę i Alinę.  W siódmym roku życia otrzymała sakrament Bierzmowania, a Pierwszą Komunię św. przyjęła 4 października 1829r. w Uroczystość św. Franciszka. Rodzice pragnąc dać córce wykształcenie i odpowiednie wychowanie, posłali ją do pensjonatu SS. Urszulanek w Bar-sur-Aube, gdzie spędziła kilka lat.

Tymczasem w wieku 25 lat, 15 kwietnia 1841 r. ks. Jan Chrzciciel Heurlaut został nominowany na

À

proboszcza parafii pw. św. Juliana w Maizieres– les– Brienne. W trosce o dzieci i młodzież postanowił założyć szkołę, która wychowywałaby młodych w duchu chrześcijańskim, tak o tym pisze w swoim pamiętniku: „Bardzo szybko zorientowałem się, że młodzież mojej parafii nie wiedziała jak spędzać czas wolny w niedzielę i że małe dzieci nie otrzymywały żadnej edukacji. W tym czasie powziąłem projekt utworzenia szkoły o innym charakterze, niż istniejąca już w Maizieres, prowadzona przez nauczyciela zacnego i dobrego chrześcijanina. Równocześnie wiele szczególnych zdarzeń umocniło we mnie te myśli, a także Bóg przez fakty, które nastąpią, jak gdyby dodawał mi odwagi”.

Do włączenia się w inicjatywę tworzenia szkoły ks. Jan Chrzciciel chciał włączyć Józefinę. Do prowadzenia szkoły potrzebny był jednak dyplom, który Józefina postanowiła zdobyć. W wieku 25 lat, w listopadzie 1845 r. znalazła się w pensjonacie SS. Wizytek w Troyes i po roku tj. 31 sierpnia 1846 r. uzyskała potrzebny dyplom.  Szkoła zaczęła działać już w 1844 r. jednak dopiero po powrocie Józefiny szkołę otwarto oficjalnie. Siostra wójta – Maria Janina Bouillevaux ofiarowała swój dom, który został przerobiony na budynek szkolny. Tam Józefina kształciła dziewczęta z Maizieres i okolic. Szkoła cieszyła się dobrą opinią i opieką Bożej Opatrzności. Uczennicami były także biedne dziewczynki, które nie mogły opłacić nauki.

Dla personelu szkoły ks. Heurlaut opracował regulamin, który został zatwierdzony przez biskupa Troyes, Debelay dnia 4 grudnia 1846 roku. Zatytułował go „Konstytucje Pań od Niepokalanego Poczęcia Maryi w Maizieres, 1846”. Regulamin zawierał praktyki pobożne zachowywane w zgromadzeniach zakonnych: Msza św., modlitwa myślna rano i wieczorem, odmawianie Małego Oficjum i różańca, szczegółowy rachunek sumienia, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, czytanie duchowne. Większą część czasu wypełniały zajęcia lekcyjne. Ks. Heurlaut osobiście zajmował się wyrobieniem duchowym nauczycielek, zwłaszcza Józefiny. Wprowadził częstą, a nawet codzienną Komunię św., co było odważnym posunięciem, jak na tamte czasy. Tę małą, czteroosobową wspólnotę, w której skład wchodziły: Maria Janina Bouillevaux, jej dwie bratanice: Józefina i Alina i protegowana ks. Proboszcza, nazywano siostrami od Niepokalanego Poczęcia.

W latach, kiedy działała szkoła, Józefina wstąpiła do 3-go zakonu św. Franciszka przyjmując imię: Klara. Pozostawała ona pod duchowym kierownictwem ks. Heurlaut nawet wtedy, gdy nie był już proboszczem w Maizieres i wstąpił najpierw do Stowarzyszenia Misjonarzy w Troyes, a potem do zakonu Kapucynów. Jak podaje o. Creon: dnia 29 czerwca 1852r. siostra Klara składa w klasztorze paryskim w ręce o. Bonawentury swoją profesję Trzeciego Zakonu. Józefina poszukiwała jednak swojego powołania nie odnajdując go w życiu świeckim.

W kwietniu 1854 r. opuściła Maizieres i przybyła do Paryża, gdzie z dwiema towarzyszkami  rozpoczęła życie modlitwy i pokuty. Z czasem dołączają do nich kolejne kandydatki. 8 grudnia 1854 r. . w dniu ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP s. Klara wraz z towarzyszkami powierzyły się Matce Najświętszej i rozpoczęły rekolekcje przed obłóczynami. Wszystkie siostry otrzymywały pierwsze imię Maria na cześć Matki Najśw.  Założycielka obrała imię Maria od św. Klary, została też mianowana przełożoną i mistrzynią nowicjatu przez o. Bonawenturę, który uzyskał potrzebne pozwolenia.

16 czerwca 1855r.  Matka Maria od św. Klary złożyła na ręce o. Bonawentury, śluby proste na trzy lata. Miała wtedy lat 36. Siostry wkrótce przeprowadzają się kolejny raz, tym razem na ul. przy rue des Anglaises. Rozpoczęły tam adorację o charakterze prywatnym i przyjęły ostateczną nazwę zatwierdzoną przez władze duchowe: Franciszkanki Najświętszego Sakramentu. Dotychczas bowiem, na pamiątkę czasów w Maizières, nazywały się one Siostrami od Niepokalanego Poczęcia.

W czasie oktawy Wniebowzięcia 1855r. o. Bonawentura, mając głosić wieczorem kazanie z okazji święta Adoracji Nieustającej w kaplicy sióstr św. Michała w Paryżu nie mógł przygotować kazania z powodu gorączki, która go trawiła przez całą poprzednią noc.  Wówczas będąc pewnym, że w swoich ulubionych myślach znajdzie temat do pożytecznej nauki, wszedł na ambonę, wziął za tekst proste słowa „Deo gratias” i zaimprowizował na ten temat płomienne przemówienie o dobrodziejstwach, którymi Bóg nas obsypuje, o konieczności dziękczynienia z Jezusem i przez Jezusa obecnego w Eucharystii.   M. Maria od św. Klary znalazła się wśród audytorium.   „Nazajutrz – pisze Fundator w Pamiętnikach – powiedziała mi, że była na kazaniu i dodała: My adorujemy Najświętszy Sakrament, zamiast jakiejś innej modlitwy, czy pozwoli nam Ojciec adorować zawsze w duchu dziękczynienia? To znaczyło wejść w moją myśl, gdyż nic nigdy nie raniło bardziej Serca Jezusa jak niewdzięczność”.

Dziękczynienie i wynagrodzenie zostało postanowione! A stało się to prawie bez wiedzy obu dusz wybranych przez Boga w tym celu, bez objawień i widzeń, wskutek przypadkowego zbiegu okoliczności, pod działaniem Ducha Świętego.

I oto powód, dla którego M. Maria do św. Klary rozpoczęła pierwsze czuwanie dziękczynnej adoracji przed Najświętszym Sakramentem w tym domu pogrążonym w cieniach nocy.

Od dzieciństwa Fundatorka odczuwała wezwania wewnętrzne, silny pociąg ku Hostii Najświętszej; zdawała się posiadać w większym stopniu od innych dusz tę pobożność eucharystyczną, do której ją pociągało jej wielkie nabożeństwo do Najświętszego Oblicza.

Bo istotnie czyż Najświętsze Oblicze nie jest bolesnym obrazem, którego rzeczywistość tajemniczą ukrywa Hostia?

12 sierpnia 1855 r. prowincjał kapucynów poświęcił siostrom kaplicę pw. Św. Józefa. rok później 24 maja 1856 r. w uroczystość  Maryi Wspomożenia Wiernych franciszkanki otrzymały przywilej nieustającej adoracji Najśw. Sakramentu, a 15 lipca przeniosły się do Troyes.

Zaraz po przybyciu do Troyes Franciszkanki uzyskały od ks. biskupa Coeur przywilej nieustającego wystawienia Najświętszego Sakramentu, dniem i nocą. Nie byłą to już więc, jak w Paryżu, prywatna adoracja, lecz akt publiczny, urzędowy, spełniony w imieniu Kościoła. Franciszkanki zostały naprawdę adoratorkami Najświętszego Sakramentu.

Matka Maria od św. Klary Bouillevaux sprawowała urząd przełożonej z krótką przerwą aż do swojej śmierci tj. do  8 sierpnia 1871 r.

Zdjęcie pośmiertne Założycielki jest jedyną fotografią jaką dysponujemy, ponieważ m. Maria od św. Klary uważała, że franciszkanki NS mają wyrażać w sobie najgłębsze ukrycie Jezusa Hostii poprzez zacieranie pamięci o sobie.

Matka Mari od św. Klary została pochowana w Maizières-les-Brienne – w rodzinnej miejscowości tuż przy drzwiach wejściowych kościoła parafialnego. 83 lata później – 24 maja 1954 r. w roku kiedy zakon obchodził 100-lecie powstania, dokonano ekshumacji ciała naszej Założycielki, a 30 listopada złożono je w grobie przygotowanym w ogrodzie klasztornym w Troyes. Przed grobem znajduje się kaplica św. Antoniego z tablicą informującą o tym, że w tym miejscu spoczywa m. Maria od św. Klary – Józefina Wiktoria Bouillevaux, założycielka i przełożona Franciszkanek Najśw. Sakramentu.

Po śmierci Założycielki gałąź polska franciszkanek w 1912 r. przyjęła regułę św. Klary. Klasztory francuskie – w Troyes i w Castelnaudary przyjęły regułę św. Klary w 1969 r. i w późniejszych latach dołączyły do Federacji św. Klary utworzonej przez polskie klasztory. W 1970 r. zakon przyjął ostateczną nazwę: Mniszki Klaryski od WA

Z powodu braków personalnych w Troyes w 1997 r. klasztor został zamknięty na 10 lat. W budynkach klasztornych zamieszkała wspólnota Pain de Vie. Jednak w 2007 r. siostry powróciły do swojego pierwszego klasztoru. Została utworzona międzynarodowa wspólnota, w której skład wchodzą siostry z USA i z Indii. W ten sposób klasztor, w którym mieszkała Założycielka wciąż funkcjonuje pomimo braku miejscowych powołań.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skip to content